Mangualde

Donderdag 8 september

Reisdag richting het zuiden         

We hebben beiden een beetje onrustig geslapen en zijn mede daardoor vroeg wakker. Douchen en op naar het ontbijt. Dat ziet er prima uit. Het is er wel nogal druk met scholieren. Het is bewolkt en het heeft geregend afgelopen nacht (net als thuis). Na het ontbijt pakken we onze spullen weer en checken uit. Het miezert een beetje. We stellen de miepmiep in op Guimarães. Dat is hier zo’n 20 minuutjes rijden vandaan. Als we dichterbij komen en het weer nog niet is opgeknapt besluiten we het te skippen. We rijden verder naar Vila Real. De stad ligt boven een kloof die is uitgesleten door de Cabril en de Corgo en als knooppunt aan de Douro is het een mooie uitvalsbasis voor het Dourodal en het parque natural do alvão. Via onder andere een lange tunnel en dito brug komen we er. Hier stoppen we wel. De auto parkeren we in de garage en we lopen het stadje in. Daar lopen we wat rond en gaan dan op voor de koffie bij de pasteleria. Hoogste tijd want het miezert nu behoorlijk. Om gisteren te compenseren nemen we weer een cakeje bij. We hebben nog even een snelle babbel met een Portugese dame die jaren in Londen heeft gewerkt. Ze wenst ons een fijne vakantie 😁 We pikken de auto weer op en rijden door naar Viseu. Het blijft bewolkt en wat miezerig maar af en toe probeert de zon er door te komen. Na een klein uurtje stellen we de miepmiep in op Palácio do gelo. Een mall. Dat komt mooi uit met dit weer. We vinden het snel maar er staat geen P plaats aangegeven. Gelukkig is er ruimte genoeg. We moeten alleen iets verder lopen maar dat mag best. Het is een vette mall met zes verdiepingen met een ijsbaan, zwembad, bioscoop en een hoop winkels. Ook een vette fontein. Hier zijn we wel even zoet. Als we alle etages hebben gehad dalen we nog even af naar de laagste etage voor koffie. Dois café com leite en een cakeje voor W. We gaan weer richting auto. Op naar ons volgende hotel. Eens zien in welke uithoek we nu weer terecht komen. Het is een kwartiertje rijden en het hotel ligt op een heuvel naast een oud kerkje. Er is zelfs een zwembad en er zijn tennisbanen. Er moet nog wel een steile weg beklommen worden. Het is een groot gebouw met dito parkeerplaats. Er staan zo’n drie auto’s geparkeerd. Lekker rustig dus. We settelen ons en bellen ff met de thuisfronten. Met de kennis van gisteren nog in ons achterhoofd gaan we bijtijds het dorp in om wat te gaan eten. Het eerste wat we hebben uitgezocht is dicht. Dat belooft weer veel goeds….. not. In het dorp parkeren we de auto om wat te zoeken. En p-plaats is snel gevonden en er zit de wereld aan pastelerias maar een “normaal” restaurant, ho maar. We doen nog één poging via de navigatie van de auto maar ook daar zijn de deuren gesloten. We zijn er klaar mee. We gaan terug naar het hotel, daar kunnen we iig eten. Hoe moeilijk kan het zijn? We reserveren voor 18u30’ (denken we). Als we echter om die tijd bij het restaurant aankomen blijkt dat het pas om 19u30’ open gaat. Nog een uurtje in de wachtkamer dus. Als we dan eindelijk zien bestellen we beiden garnalen in knoflook en Bacalhau à Lagareiro. De garnalen moeten we zelf pellen, da’s ff een klusje en de bacelhau is nogal veel. Een toetje hoeven we dus niet meer. We zwaaien af naar onze kamer waar we in onze avond strand gaan. 

Het weer; bewolkt en een aantal (behoorlijke) buien. Toch nog 22C