Dreiländer Grenzstein

Woensdag 20 september Dreiländer Grenzstein

Vanochtend waren we niet extreem vroeg maar het was prima zo. Voor vandaag staat er een wandeltocht op de planning en we willen niet te vroeg weg. Dus ontbijten we rustig en pakken dan onze spullen. We zijn iets beter voorbereid dan twee jaar geleden. Nu hebben we extra water, ontbijtkoek, banaan en dropjes 😁 We gaan te voet naar de Mutzkopflift en kopen een enkeltje naar boven. Van daaruit lopen we eerst naar de Schwarzer See. Dat is al aardig pittig. Het is soms behoorlijk klimmen over boomwortels en stenen. We komen ook nog een verdwaalde koe tegen. Leuk! We klauteren verder naar de Grüner See. Nu komen we ipv koeien paarden tegen, ook leuk!  Bij de Grüner See doen we net als twee jaar geleden een stop voor een reepje en water. Een mooie plek en we zien de vissen zwemmen. Wel waait het behoorlijk dus trekken we een extra laagje aan want we zijn behoorlijk op temperatuur. Nu moeten we even opletten maar we trappen er weer in. De route staat niet helemaal goed aangegeven en we lopen een klein stukje verkeerd maar we herstellen op tijd. Nu komt er een pittig stukje. Er hangt niet voor niets een koord langs om je vast te houden. Na deze klim komen er nog meer met een behoorlijk stijgingspercentage maar ook hier lopen we nog een keer mis. Dit keer maken we behoorlijk wat extra (klim)meters. We vinden de goeie route weer en komen nog wat mensen tegen die we al eerder waren tegengekomen. Zij zijn omgekeerd. Volgens hen is het nog 10 minuten naar het volgende kruispunt en dan nog een uur naar de grens steen. Dat is nog wel een stuk én we moeten nog terug maar we zijn nu zover gekomen dat we niet willen afhaken. Er volgen nog meer steile klimmen waar je makkelijk je evenwicht kunt verliezen (het blijft oppassen geblazen). W vind nog een short cut. Die is wel korter maar ook steiler maar we nemen m wel. En dan ineens is tie er, de grens steen! Mission accomplished! We zijn niet de enigen. Nog meer mensen die we al eerder troffen zijn er. Die zijn waarschijnlijk wél goed gelopen. We schieten wat plaatjes en gaan dan weer terug want we moeten nog helemaal naar het dal lopen. Dat gaat op zich wel makkelijker maar de vermoeidheid zit al wel in de benen en ze hebben nog steeds de boomstronken en stenen niet weggehaald. Het blijft opletten geblazen. We komen nog mensen tegen (die gaan nog naar boven) die zich afvragen of er nog wat komt. M kan ze geruststellen, ze zijn er bijna. Wij dalen verder af, terug richting Grüner See. En dalen het pad met de touwen weer af. Vanaf de Grüner See pakker we de route richting Nauders. De paarden en koeien hebben zich verplaatst. We lopen er midden door. Leuk! M aait nog even een paardje (haar en vier poten is altijd goed). Het gaat nu wel wat vlotter maar het blijft lastig lopen. We komen wel meer mensen tegen en we komen wat meer in de bewoonde wereld. We volgen nu Gasthof Martha en de finish lijn komt in zicht. We moeten de weg nog even oversteken en komen dan een visser tegen die een forel heeft gevangen! Hij zet m weer netjes terug want het visje is ondermaats. Bij Martha lopen we de trap op, gaan naar binnen en ploffen neer. Moe, dorstig en hongerig. Eerst maar eens een cappie en almdudler. Die rollen er lekker in. Vervolgens kunnen we al wat eten volgens de serveerster (zelfde als twee jaar geleden). We lusten wel een schnitzeltje. Vooraf krijgen we een salade. Da’s ook fijn een beetje groenvoer. We sluiten af met een cappie en zijn moe maar voldaan. Bij het betalen krijgen we nog een glaasje schnaps en hebben nog even een babbel met de serveerster. Er hangt een foto van Martha met een zwart lintje. Ze is vorige maand op 93 jarige leeftijd overleden. Twee jaar geleden kwam ze nog even bij ons aan tafel om te vragen of alles wel smaakte. Tja, zo gaat dat. Wij pakken de loopbanen voor de laatste anderhalve kilometer naar huis. Daar ploffen we lekker neer en doen niets meer. 

Het weer; behoorlijk winderig maar droog en de zon doet z’n best met een graadje of 16C